Przejdź do zawartości

Baworowski Hrabia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Baworowski Hrabia
Ilustracja
Herb Baworowski Hrabia z dyplomu
Typ herbu

hrabiowski

Wprowadzony

27 lipca 1779

Baworowski Hrabiapolski herb hrabiowski, pochodzący z dyplomu wydanego 27 lipca 1779 roku. Odmiana herbu Prus II, herb własny utytułowanej linii rodu Baworowskich herbu Prus II.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Opis stworzony zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania[a]:

Na tarczy polu błękitnym wilczekosy złączone u dołu, zachodzące ostrzami na siebie, złote, z zaćwieczonym takimż półtorakrzyżem.

Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z koroną. W klejnocie ramię zbrojne z mieczem.

Labry herbowe błękitne, podbite złotem.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Wizerunek herbu według Juliusza Ostrowskiego i Tadeusza Gajla

Nadanie z 1779

[edytuj | edytuj kod]

Tytuł hrabiego Królestwa Galicji został nadany braciom Mateuszowi, Alojzemu oraz Wiktorowi Baworowskim 27 lipca 1779 roku przez cesarza Józefa II[1]. Dyplom z wizerunkiem herbu został wydany 27 lipca 1779 roku[2].

Podstawą nadania tytułu oraz herbu hrabiowskiego braciom Baworowskim był patent z 1775 roku, szlachectwo galicyjskie oraz udokumentowane pokrewieństwo z Wacławem Baworowskim. Wszyscy trzej wylegitymowali się ze szlachectwa 6 września 1782 roku[1].

Adopcja z 1877

[edytuj | edytuj kod]

Prawo do używania tytułu hrabiowskiego z nazwiskiem Neronowicz-Baworowski uzyskał Walerian Neronowicz, adoptowany przez Włodzimierza Baworowskiego w dniu 28 listopada 1877 roku[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie. Opis stworzono również na podstawie opisu podanego w książce Sławomira Górzyńskiego, który powołuje się na rysunek herbu z Archiwum Państwowym we Lwowie. Takie barwy herbu są dość niezwykłe, ponieważ herb Prus II, na którego podstawie stworzony został herb Baworowski Hrabia, miał pole czerwone a figury srebrne. W takich też barwach herb ten rekonstruuje m.in. Juliusz Karol Ostrowski, a za nim Tadeusz Gajl.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Górzyński 2009 ↓, s. 88–89.
  2. Borkowski 1908 ↓, s. 200.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]